Φωτοκόλλυβα
Μάθετε τη συνταγή και την ιστορία τους!
Τα φωτοκόλλυβα ακόμα και σήμερα ψήνονται στα χωριά της Κρήτης την ημέρα του μικρού αγιασμού, (λόγω νηστείας και τρώγονται αλάδωτα για να πιούν αγιασμό την επομένη), επίσης η ημέρα αυτή είναι η τελευταία μέρα του δωδεκαημέρου (25 Δεκεμβρίου - 5 Ιανουαρίου). Το δωδεκαήμερο είναι συνδεδεμένο με τις χειμωνιάτικες μέρες του Δεκέμβρη και του Γενάρη, με τον αποχαιρετισμό του παλιού χρόνου και την υποδοχή του νέου. Στο διάστημα του δωδεκαήμερου επιβιώνουν έθιμα και συνήθειες που ανατρέχουν στην ελληνική αρχαιότητα και στην ελληνορωμαϊκή εποχή, αλλά και στη βυζαντινή – χριστιανική παράδοση.
Το έθιμό των φωτοκόλλυβων συνδέεται με την ημέρα του αγιασμού του υδάτινου στοιχείου, βασικού συστατικού του ανθρωπίνου σώματος και της ζωής. Συνδέεται επίσης με το πανάρχαιο έθιμο των «καθαρμών» και των «εξαγνισμών». Αξίζει να σημειωθεί ότι εκτός από τον αγιασμό που κάνει ο ιερέας σε όλους τους χώρους κάθε σπιτιού, η νοικοκυρά πετά φωτοκόλλυβα στα ζώα του στάβλου, στο δώμα, στην αυλή του σπιτιού και παραέξω λέγοντας «εσείς πουλιά, αγριόπουλα, φάτε φωτοκόλλυβα από τον κόπο του δούλου του Θεού (αναφέρει το όνομα του νοικοκύρη)».
Σημείωση: Αλλού λέγονται και πολυσπόρια ή ψαροκόλλυβα ή παλικαριά ή παπούδια της Κρήτης
Τα υλικά για να γίνει το φαγητό των φωτοκόλλυβων, είναι σπόροι (ή μαγερέματα) που γέννησε ή δύναμη της φύσης( της μάνας γης) καλλιεργημένης με τον κόπο και τον ιδρώτα του γεωργού. Με το φάγωμα αυτών των σπόρων από ανθρώπους, οικόσιτα ζώα, άγρια ζώα και πουλιά επιδιώκει ο άνθρωπος να πάρει νέα δύναμη από τη γη, τότε που φεύγει ο χειμώνας και αχνοφαίνεται η άνοιξη που θα αναζωογονήσει τη φύση.
Το στάρι είναι το βασικό υλικό αυτού του φαγητό, ρεβίθια, μαναρόλια ή μπίζα, παπούλες ή ψαρές, φακές, κουκιά, φασόλια ασπρομάτικα και μαυρομάτικα.
Υπολογίζουμε 1/2 φλιτζάνι όσπρια για κάθε μερίδα φαγητού.
Αποβραδίς (του μικρού αγιασμού ) βάζουμε χωριστά σε νερό με λίγο αλάτι τους σπόρους: το στάρι, τα κουκιά, τα ρεβίθια, τα μαναρόλια ή μπίζα, για να μουλιάσουν.
Την άλλη μέρα ξεματίζουμε τα κουκιά, αφαιρούμε με ένα μαχαίρι τη μαύρη γραμμή στο επάνω μέρος τους.
Οι φακές, τα φασόλια ασπρομάτικα και μαυρομάτικα, οι παπούλες ή ψαρές και η φάβα δεν θέλουν μούλιασμα.
Τα φωτοκόλλυβα ψήνονται σε μεγάλο τσικάλι, γιατί από αυτό πρέπει να φάει όλη η οικογένεια και να δώσουν στα ζώα τους ακόμη και στα πουλιά. Το έθιμο αυτό έχει στοιχεία αποτρεπτικά «παντός κακού» ιδίως του μεγαλύτερου όλων, δηλαδή του θανάτου στους ανθρώπους και στα ζώα.
Λένα Ηγουμενάκη
Πρόεδρος του συλλόγου Φεστιβάλ Κρητικής Κουζίνας
«Φεστιβάλ Κρητικής Κουζίνας»
Μυζηθρόπιτες
Κρεατότουρτα
Χανιώτικο μπουρέκι ή κολοκυθομπούρεκο
Τόπια
Το εθιμικό «ψωμί της χρονιάς»
Χοχλιοί με χλωροκούκια και αγκινάρες
Οσπριάδα (παλικάρια) Κρήτης
Ρεβίθια με αγριόπρασα, αλευρολέμονο
Πίτες με γιαχνερά
Μαραθόπιτα
Σφακιανή πίτα ή σφακιανόπιτα
Κουλουράκια ανεβατά με σησάμι
Γλυκιά ρυζόπιτα ή τζουλαμάς
Αποστολιανό ασπρομάτικο φασόλι
Φρέσκα αμύγδαλα με κατσικάκι και αμάραθο
Το Λαζαροσαββάτο
Το προζύμι της Μεγάλης Εβδομάδας
Νεράτη μυζηθρόπιτα
Τα αυγά της Λαμπρής
Καλικωτά
Αθουλένια ντολμαδάκια
Ντολμαδάκια με αμπελόφυλλα
Χόντρο με χοχλιούς
Χοχλοί μπουμπουριστοί
Μαγγίρι
Συμιανό φασόλι
Κρητικό πιλάφι
Ρεθεμνιώτικες νερόπιτες
Ξεροτήγανα
Αγνόπιτες
Πατούδο
Σταφιδωτά
Κακαβιά
Χωριάτικη κρητική σαλάτα
Τα γλυκά του τρυγητή
Μπαμιέδες με αγγουρίδα
Καπρικό
Ο Κρητικός δρίλος
Μουστοκούλουρα
Πίτα με γιαχνερά χόρτα στον φούρνο
Γλυκοκολοκύθα στιφάδο
Κολοκυθόπιτες γλυκιές με φύλλο ρακής (φούρνου)
Ξινόχοντρος
Καπλοσυκιά ή παπουτσοσυκιά
Αμβρωνιές ή Όβριες
Ταχινόσουπα αλάδωτη
Χυλόφτα με το γάλα
Τυροζούλι ή κριτικό «σπιτικό»
Ασκορδουλάκοι τουρσί
Νταγκουλάκια προζυμένια
Κυδώνια, τα γλυκά του «Βροχάρη»
Σπιτικό γλυκό με λεμονανθούς
Τηγανόπιτες
Η διατροφή το 17ο αιώνα στην Κρήτη
Λαζαράκια
Χανιώτικα καλιτσούνια
Απάκι με ξινόχοντρο και λαχανικά
Ρεβίθια με γιαχνερά
Γάστριν