Συναντάω τον Δημήτρη, πριν ακόμα ξημερώσει, στο λιμάνι του Καστελίου Κισάμου Χανίων. Από το ίδιο λιμάνι μερικές ώρες αργότερα θα σαλπάρουν δεκάδες καράβια για ημερήσιες εκδρομές στον Μπάλο, αλλά στις 6 το πρωί επικρατεί το σκοτάδι και η απόλυτη ησυχία. 

Η βάρκα γλιστρά στα ήρεμα νερά κατά μήκος της χερσονήσου της Γραμβούσας και το έμπειρο -παρά το νεαρό της ηλικίας του- μάτι του Δημήτρη εντοπίζει μία θαλάσσια χελώνα που κολυμπά λίγα μέτρα μακριά. Ο πατέρας του, που κρατάει το τιμόνι της βάρκας, μου απαριθμεί τουρκικά τοπωνύμια της απόκρημνης ακτογραμμής, η οποία αρχίζει να αχνοφαίνεται, καθώς χαράζει. Μου μιλά επίσης για τα 13 αδέρφια του παππού του και την ενασχόλησή τους με τη θάλασσα.

Περίπου μία ώρα αργότερα φτάνουμε στο μικρό νησί, στην άκρη της χερσονήσου. Εκεί, μέσα σε μία σπηλιά, ο παππούς του περνούσε τα καλοκαίρια του συλλέγοντας καθημερινά αλάτι από τα βράχια. Όσο μιλάμε, ο Δημήτρης ετοιμάζει τον κουβά και την πλαστική του κουτάλα. Καθώς η βάρκα πλησιάζει στη στεριά, κάνει ένα επιδέξιο σάλτο. Ακολουθώ τις ανάλαφρες και καλοζυγισμένες κινήσεις του επάνω στα βράχια, όπως εποπτεύει τις αλυκές.

Σε κάποιες από αυτές τις φυσικές λεκάνες υπάρχει επαρκής ποσότητα αλατιού που εναπόθεσαν τα κύματα της θάλασσας το περασμένο διάστημα. Σε άλλες δεν έχει ακόμα εξατμιστεί αρκετά το νερό. Όλες τους όμως περιβάλλονται από μυτερά βράχια, στα οποία ο Δημήτρης ισορροπεί με αξιοθαύμαστη μαεστρία.

Οι αντοχές του του επιτρέπουν να επιδίδεται στον ιδιότυπο αυτό χορό κάτω από τον ήλιο για ατελείωτες ώρες. Η βάρκα σταματά σε δύο ακόμα βραχώδη σημεία περιμετρικά της αμμώδους νησίδας του Μπάλου και ο Δημήτρης είναι πάντα ετοιμοπόλεμος με τον κουβά και την κουτάλα του. Κι ενώ έχει τη δύναμη και το κουράγιο να σκαρφαλώνει σε απόκρημνα βράχια που ορθώνονται σε ύψος δεκάδων μέτρων, ξέρει καλά ότι το σακί θα γεμίσει μόνο αν το επιτρέψει ο καιρός και η θάλασσα.

Πηγή: «Χειροποίητη Κρήτη», Ισαβέλλα Ζαμπετάκη, Περιφέρεια Κρήτης