Μπορείς – Απλά δεν το ξέρεις ακόμα! Περιπέτεια στην Κρήτη με τους Crete on the Rocks
Συντάκτης Discover Crete
Περιπέτεια και Δράση
Περιπέτεια και Δράση
Τελευταία νέα
- Η Γιορτή Πορτοκαλιού επιστρέφει στο Φόδελε!
- Νήσος Χρυσή: Μέτρα Προστασίας και το 2025 για την Προστασία ενός Τόπου Παραδεισένιου!
- Εξόρμηση στο Οροπέδιο του Λιμνάκαρου από τον ΕΟΣ Ηρακλείου
- Cretan Dragon Farm: Από την ελιά... στο DragonFruit — Η πιο απρόσμενη εμπειρία στην Κρήτη!
- Κλειστό, λόγω εργασιών, το Παλαιοντολογικό Μουσείο Ρεθύμνου


Στην Κρήτη, η περιπέτεια δεν είναι χόμπι — είναι στάση ζωής. Είναι εκείνη η στιγμή που αφήνεις πίσω την πόλη, τα πρέπει και τις συνήθειες — και συναντάς κάτι πιο αληθινό. Τον εαυτό σου όπως δεν τον έχεις ξαναγνωρίσει.
Η Βάλια Ανδρεαδάκη και ο Θωμάς Βισκαδουράκης ξέρουν καλά αυτό το μονοπάτι. Με οδηγό τους το Crete on the Rocks, σε βάζουν σε διαδρομές που δεν χωράνε το «δεν μπορώ» και σε τοπία όπου η φύση σε κοιτάει στα μάτια. Εδώ οι κορυφές δεν είναι για να τις χαζεύεις από μακριά — είναι για να τις κατακτάς.
Ακολουθεί Q&A με τη Βάλια και τον Θωμά — μια κουβέντα για την Κρήτη της περιπέτειας.


Σαββατοκύριακο στην Κρήτη – Ποια είναι η ιδανική εξόρμηση για εσάς;
Για εμάς είναι κράνος, σκοινιά και βράχια! Ιδανική εξόρμηση είναι αυτή που σε βγάζει έξω απ’ την πόλη — και λίγο έξω απ’ τον εαυτό σου. Είτε είναι φαράγγι, είτε via ferrata, είτε αναρρίχηση με θέα το Λιβυκό. Όπου κι αν είναι, σημασία έχει ότι εκεί συναντάς τη φύση, τους άλλους και — το πιο ωραίο — τον εαυτό σου σε άλλη έκδοση.

Ποια είναι η πιο ιδιαίτερη εμπειρία που προσφέρετε και γιατί ξεχωρίζει;
(α) Για ομάδες:
Η πιο ξεχωριστή εμπειρία για ομάδες είναι χωρίς αμφιβολία το canyoning. Γιατί; Γιατί μέσα στο φαράγγι δεν υπάρχουν ρόλοι: ούτε αφεντικά, ούτε συνάδελφοι. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που στηρίζονται ο ένας στον άλλο, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Είναι το απόλυτο team building: όλοι μαθαίνουν να επικοινωνούν, να εμπιστεύονται, να γελάνε στις αδέξιες στιγμές και να χειροκροτούν τον πιο φοβισμένο που τόλμησε. Αυτή η σύνδεση δεν τελειώνει στην έξοδο του φαραγγιού — συνεχίζεται και στη δουλειά.
(β) Για πιο ατομική εμπειρία και φυσική προσπάθεια – αναρρίχηση ή via ferrata:
Η via ferrata στα Καπετανιανά ή η αναρρίχηση στο Αγιοφάραγγο είναι εμπειρίες μεταμόρφωσης. Δεν χρειάζεται να είσαι «fit» ή «αθλητικός». Αρκεί να έχεις την πρόθεση να ανέβεις λίγα μέτρα πάνω από το “δεν μπορώ”. Στην αναρρίχηση νιώθεις περήφανος για τον εαυτό σου.
Σε όλες τις περιπτώσεις το βλέμμα τους δεν ξεχνιέται. Όχι μόνο για την εντυπωσιακή διαδρομή, αλλά γιατί βλέπουμε ανθρώπους που ξεκινούν με αμφιβολία και φτάνουν στον τερματισμό με χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Κάπου εκεί γεννιέται κάτι βαθύτερο: αυτοπεποίθηση.

Χρειάζεται κάποιος προηγούμενη εμπειρία για να συμμετέχει στις δράσεις;
Καμία απολύτως. Αν ξέρεις να περπατάς και να ακούς οδηγίες, τα υπόλοιπα είναι δική μας υπόθεση. Οι δραστηριότητες είναι για όλους!
Είναι ασφαλείς οι δραστηριότητες για παιδιά ή άτομα χωρίς καλή φυσική κατάσταση;
Απολύτως. Η ασφάλεια είναι αδιαπραγμάτευτη. Χρησιμοποιούμε πιστοποιημένο εξοπλισμό και η προσέγγισή μας προσαρμόζεται στις δυνατότητες της κάθε ομάδας. Πολλές φορές συμμετέχουν και οικογένειες — και δεν είναι μυστικό ότι τα παιδιά τις περισσότερες φορές είναι πιο γενναία από τους γονείς!


Όταν κανείς έρχεται σε επαφή με τη φύση, μαθαίνει και να τη σέβεται;
Δεν γίνεται αλλιώς. Όταν βουτάς σε βάθρες, διασχίζεις στενά φαράγγια, κατεβαίνεις καταρράκτες, μυρίζεις ρίγανη και θυμάρι, και ακούς μόνο τα πουλιά — κάτι μέσα σου λέει: «Μην το χαλάσεις αυτό». Μαθαίνεις να κινείσαι με σεβασμό, όχι γιατί στο είπαν, αλλά γιατί το ένιωσες.
Τι ρόλο παίζει η ομαδικότητα και η ανθρώπινη σύνδεση στις εμπειρίες σας;
Τεράστιο. Στην κατάβαση κάποιος σου κρατάει το σκοινί. Στην ανηφόρα του δίνεις χέρι. Η ομάδα χτίζεται μέσα από την ανάγκη, αλλά μένει μέσα από τη σύνδεση. Άνθρωποι που δεν γνωρίζονταν, στο τέλος μοιράζονται λιχουδιές, εμπειρίες και τηλέφωνα.

Ποιες είναι οι πιο συχνές απορίες ή φόβοι που σας εκφράζουν οι ενδιαφερόμενοι;
«Κι αν φοβάμαι τα ύψη;»
«Κι αν δεν μπορώ;»
Η απάντηση είναι συνήθως:
«Μπορείς. Απλά δεν το ξέρεις ακόμα.»
Πώς τους καθησυχάζετε ώστε να νιώσουν έτοιμοι να δοκιμάσουν;
Πρώτα απ’ όλα, τους ακούμε. Δεν προσπερνάμε κανέναν φόβο σαν να είναι «μικρός» — γιατί για εκείνον που τον κουβαλάει, είναι βουνό. Εξηγούμε βήμα-βήμα τι θα γίνει, τι εξοπλισμό θα έχουν, γιατί μπορούν να τον εμπιστευτούν, τι θα κάνουν, πότε, πώς και — το πιο βασικό — ότι δεν θα είναι ποτέ μόνοι.
Ό,τι κι αν νιώσουν, το μοιράζονται μαζί μας και προχωράνε με τον ρυθμό τους. Δεν πιέζουμε. Ενθαρρύνουμε.